Τέλος εποχής;

Η χθεσινές δηλώσεις του Θανάση Γιαννακόπουλου περί οριστικής απόσυρσης από τον μπασκετικό Παναθηναϊκό το ερχόμενο καλοκαίρι, σηματοδοτούν το τέλος εποχής μιας εκ των κορυφαίων παραγοντικών συγκυριών της ομάδας. Ένα δίδυμο παραγόντων μαζί με τον αδερφό του Παύλο, με τεράστια συμβολή στο σύλλογο και μεγάλο λαϊκό έρεισμα στον πράσινο κόσμο. Αυτή λοιπόν η αποχώρηση πέρα από τα πρόσωπα έχει μεγαλύτερες προεκτάσεις που αγγίζουν το μπασκετικό τμήμα σε όλα τα επίπεδα.

Καταρχήν να επισημάνουμε ότι και το καλοκαίρι που μας πέρασε, όπως επισημαίνει και ο ίδιο ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε τεθεί το θέμα της απόσυρσή τους, κάτι που τελικά δεν προχώρησε μιας και δεν είχε βρεθεί κατάλληλη διάδοχη κατάσταση. Τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μικρό χρονικό διάστημα από την γνωστοποίηση της συγκεκριμένης απόφασης μέχρι την έναρξη της νέας αγωνιστικής σεζόν, έπαιξε κάποιο ρόλο στο να μην υπάρχει καμία ανταπόκριση για την ανάληψη της ΚΑΕ. Οπότε πλέον γίνεται κατανοητό το γιατί το θέμα τίθεται πλέον τόσο νωρίς στην εφετινή σεζόν, ώστε να μην αποτελέσει ξανά δικαιολογία για κανένα ενδιαφερόμενο. Φυσικά μακάρι αυτό να ήταν το μοναδικό αγκάθι, γιατί τότε θα μιλούσαμε για εύκολες λύσεις. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Η οικονομική συγκυρία που επικρατεί στην Ελλάδα δε δίνει πολλά περιθώρια σε εγχώριους επιχειρηματίες να επενδύσουν στον αθλητισμό. Και μιλώντας φυσικά για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό μιλάμε για μια ακριβή επένδυση με ένα μπάτζετ πάνω από τα 20 εκατομμύρια και με πολύ μικρή ανταποδοτικότητα. Όταν λοιπόν σε ένα επιχειρηματία δεν περισσεύουν ούτε λίγα τότε πόσο μάλλον να χρηματοδοτήσει μια ομάδα που είναι χτισμένη με πολλά. Λύση θα μπορούσε να αποτελέσει μια επένδυση από το εξωτερικό κι εδώ είναι που μετράει το βαρύ όνομα του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Μιλάμε για τον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης και για την φετινή σεζόν τον εν δυνάμει πρωταθλητή της. Ανασταλτικός παράγοντας εδώ είναι η χαμηλή δυναμική του εγχώριου πρωταθλήματος, όπου με μισό αντίπαλο δεν είναι και ιδιαίτερα ελκυστικό. Ίσως η συμμετοχή σε μια πολυεθνική λίγκα να ήταν μια λύση. Σε αυτό λοιπόν το διαμορφωμένο τοπίο και με αυτά τα δεδομένα η προοπτική για την Πράσινη ΚΑΕ είναι σχετικά ζοφερή. Οι Γιαννακοπουλέοι αυτή τη φορά δεν θα κάνουν πίσω. Είναι άνθρωποι που ότι λένε το κάνουν. Δύσκολα θα εμφανιστεί επενδυτής αντίστοιχου διαμετρήματος αλλά κυρίως να κουβαλάει αντίστοιχη τρέλα για την ομάδα. Αν λοιπόν η ομάδα συμβιβαστεί με ένα παράγοντα χαμηλής δυναμικότητας τότε μιλάμε ότι το όλο οικοδόμημα τίθεται εν αμφιβόλου μιας και δύσκολα θα κρατηθεί ο κορμός των επιτυχιών ( προπονητής και παίκτες), με αποτέλεσμα να σημάνει το τέλος εποχής και σε αγωνιστικό επίπεδο. Πιθανό φαντάζει το σενάριο να συρθεί το θέμα χωρίς ουσιαστική εξέλιξη μέχρι το τέλος της σεζόν οπότε και θα αποχωρήσουν οι Γιαννακόπουλοι αφήνοντας την ομάδα ουσιαστικά ακέφαλη (όχι αναγκαστικά με δική τους ευθύνη) οπότε η κατάσταση θα είναι ακόμη ποιο δύσκολη. Σαν μόνη διέξοδος φαντάζει η αναζήτηση από τους ίδιους του Γιαννακόπουλος από τώρα της διάδοχης κατάστασης (εντός κι εκτός συνόρων) και ίσως στο πλαίσιο αυτό οι δηλώσεις Θανάση να ακούγονται και σαν πρόσκληση ενδιαφέροντος. Τελειώνοντας να τονίσουμε για μια ακόμη φορά ότι είναι ανάγκη για γρήγορη δράση από τώρα ώστε το τέλος εποχής των ιστορικών παραγόντων να μην αποτελέσει και τέλος εποχής της μεγαλύτερης ομάδας που ανέδειξε ο Ελληνικός αθλητισμός. Και σε αυτό το σημείο η ευθύνη των προβεβλημένων και επιφανών Παναθηναϊκών είναι μεγάλη.