Άδικη σύγκριση

Το πολύ καλό αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στο ξεκίνημα της φετινής περιόδου, έχει ανοίξει μια σειρά από θέματα για συζήτηση μεταξύ φίλων και "εχθρών". Θέματα που ξεκινούν από τα καθαρά αγωνιστικά δεδομένα και φτάνουν μέχρι τη διοικητική κατάσταση. Εντύπωση όμως έχει προκαλέσει ένα θέμα συζήτησης που αφορά το κατά πόσο η αποχώρηση του Djibril Cisse το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό, επέδρασε στον τρόπο που η ομάδα αγωνίζεται πλέον. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η αποχώρηση αυτή τελικά ήταν ευεργετική. Εδώ πιστεύουμε ότι διαπράττεται ένα μεγάλο σφάλμα όταν μπαίνουμε στη λογική να συνδέουμε αυτά τα πράγματα.

Για να εξηγήσουμε λοιπόν που είναι το σφάλμα, θα πρέπει να δούμε τα δεδομένα. Ο περυσινός Παναθηναϊκός που είχε στις τάξεις του τον Cisse δεν ήταν ομάδα δημιούργημα του Fereira όπως είναι φέτος. Ο Πορτογάλος τεχνικός κλήθηκε να διαχειριστεί μια ομάδα που είχε δουλευτεί το Καλοκαίρι από τον Νίκο Νιόμπλια. Οπότε ο τρόπος που παίζει φέτος ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να συγκριθεί με τον περυσινό. Είναι άδικο τόσο για τον Cisse όσο και για τον Fereira να λέει κανείς ότι η παρουσία του του Γάλλου άσσου στην ομάδα ακύρωνε τα σχέδια για ποιοτικό ποδόσφαιρο, γιατί έτσι αμφισβητείται τόσο η αξία του ποδοσφαιριστή, όσο και η ικανότητα του Πορτογάλου τεχνικού να αξιοποιήσει ένα top class ποδοσφαιριστή. Φυσικά ούτε το ένα ισχύει, μιας και ο Cisse τα διαπιστευτήριά του τα κατέθεσε σε απόλυτο βαθμό τα δυο χρόνια της παρουσίας του στην Ελλάδα, τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε εξωαγωνιστικό επίπεδο, ούτε το άλλο μιας και ο Fereira μέσω της δουλειάς του έχει δείξει ότι από το υλικό που διαθέτει μπορεί να πάρει το μέγιστο και να το αξιοποιήσει ανάλογα. Είναι λοιπόν άδικο να γίνεται αυτή η σύγκριση και είναι κατά τη γνώμη μας βέβαιο ότι αν ο Cisse παρέμενε και φέτος στην ομάδα και αυτός θα ήταν πάλι πρωταγωνιστής φιλοδωρώντας τις αντίπαλες εστίες με κάμποσα γκολ και η ομάδα θα απέδιδε αυτό που βάση όσων πλέον βλέπουμε μπορεί.