Τα ματς του Παναθηναϊκού τείνουν πλέον να περιλαμβάνουν και σόου. Αφορμή στέκονται οι ευρηματικοί τρόποι πανηγυρισμού που επιλέγουν κυρίως οι Λάτιν ποδοσφαιριστές της ομάδας για να γιορτάσουν την επίτευξη των γκολ. Και είναι πλέον πολλά αυτά. Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη αξία και δίνει το νόημα στη φετινή παρουσία της ομάδας στο πρωτάθλημα είναι ο "χορός" των παικτών κατά την ροή του αγώνα και αφορά τον τρόπο παιχνιδιού τους.
Για ακόμη λοιπόν μια βραδιά ο Παναθηναϊκός σεβάστηκε την φιλοσοφία του και έμεινε πιστός στον τρόπο παιχνιδιού που του έχει περάσει ο Φερέιρα. Μπορεί η συνολική απόδοση να μην έφτασε στα υψηλότατα επίπεδα που έφτασε στα παιχνίδια με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ αλλά ήταν αυτή που έπρεπε για να τον βγάλει αλώβητο από την αναμέτρηση με σχετική άνεση. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η ομάδα της Κρήτης παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ με σκοπό να αμυνθεί και μόνο και παίζοντας μαζικά πίσω από την μπάλα ακόμη και όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, τότε ο τρόπος παιχνιδιού ήταν ο ενδεδειγμένος, με την μπάλα να πηγαίνει με υπομονή στα άκρα, χωρίς βιασύνες αλλά με υπομονή γύριζε ώσπου να βρεθεί η κατάλληλη επιλογή και κυρίως δε σηκώθηκε καθόλου από το χορτάρι για γεμίσματα απελπισίας. Ο Παναθηναϊκός έχει τον τρόπο να αντιμετωπίζει συγκεκριμένες άμυνες παίζοντας ποδόσφαιρο και όχι κάτι σαν ποδόσφαιρο. Η κίνηση της ομάδας μοιάζει σαν συντονισμένη χορογραφία με τους παίκτες να γνωρίζουν αυτό που πρέπει να κάνουν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου ως απόρροια του ρόλου τους. Χορογραφία εξίσου ελκυστική με αυτές που όλο φαντασία λανσάρουν μετά από κάθε σχεδόν γκολ εν είδη πανηγυρισμού. Πανηγυρισμοί που αποδεικνύουν ότι το κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές είναι ίσως το καλύτερο που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια στην ομάδα και που αποτελεί το εχέγγυο για την ομαλή πορεία της ακόμη και όταν κάποιο αποτέλεσμα στραβώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου